Ik (Els) krijg dikwijls de vraag: “En jij, Els, wat ga jij daar doen?”. Bart heeft zijn zaak in internationale verkoop van meststoffen. Hij heeft niet meer nodig dan een laptop, een gsm, een goede internetverbinding en een luchthaven om zakenreizen te kunnen doen. Maar ik? Mijn eigen zaak, AmuseersEls…. Het was een droom, 6 jaar geleden, mijn eigen zaak starten. Doen wat ik graag doe. En ik was gezegend dat ik kon starten. In 2019 had ik toch wel een goed draaiende business, in de “hobby”-sector weliswaar, niet het grote geld maar wel veel voldoening. En toen kwam er een pandemie…Een jaar van plannen en organiseren en vooral veel annuleren! Veel keuzes moesten gemaakt worden, wat doe ik wel en niet online vb, maar dat de zaak niet meer was zoals voorheen dat was duidelijk. Stilaan komen er terug boekingen binnen, organisaties durven nu kijken naar het najaar. Maar toch blijf ik het gevoel hebben dat het wel even zal duren eer we met deze activiteiten weer op het niveau van 2019 zullen zitten… en misschien komt dat er zelfs niet meer. Misschien gaan mensen minder samenkomen, meer bewuste keuzes maken,…. Het blijft nog een beetje koffiedik kijken waar de workshop-sector en het verenigingsleven naartoe gaat. Ik heb alvast voor mezelf uitgemaakt dat ik tot de zomer van 2022 workshops wil blijven geven. En daarna wordt het opruimen… en mijn blik richten op Griekenland. Maar wat ga ik daar dan doen?
Ik weet het nog niet!
En ik heb al gemerkt dat dat sommige mensen een beetje shockeert. Hoe kan je nu vertrekken zonder duidelijk plan? Zonder job? Wel, diegenen die me al langer kennen zien de rode draad wel. It’s the story of my life. Ik heb al veel verschillende jobs gehad. Ik ben daarin nogal flexibel, of moet ik zeggen impulsief? Ik ga naar Griekenland met Bart, we kunnen leven van zijn zaak, en de rest zal zichzelf wel uitwijzen. Vele opties schieten door mijn hoofd. Misschien wil ik daar wel workshops organiseren in de toeristensector bijvoorbeeld, of misschien ga ik wel meer dingen zelf maken met polymeerklei en verkopen, of misschien wil ik wel vrijwilligerswerk gaan doen met vluchtelingen, daklozen, kinderen, gehandicapten,…. Misschien komt er wel iets heel anders heel boeiend op mijn pad. Wie weet….
Wat ik wel weet
Ik wil niet te afgelegen wonen, ik wil andere mensen om me heen om samen dingen mee te doen. Ik zal ze wel opzoeken, die anderen.
Ik neem mijn polymeerklei en wol (haken en breien) mee. Ik wil ook in Griekenland kunnen dingen maken. Een eigen atelier/werkplaats daar zou geweldig zijn.
Ik wil geen job meer in loondienst, niet in België, niet in Griekenland. De vrijheid om eigen beslissingen te kunnen nemen is te belangrijk geworden.
Beste Els,
Laat ze maar vragen wat je daar gaat doen, als ik lees welke hobby’s en creative geest en handigheden je hebt gaat dat zich snel uitwijzen daar twijfel ik niet aan.
Tel daar nog je zalig jonge leeftijd bij en het wordt ginds super voor jullie.
Dat wens ik je ten zeerste toe, geniet van elke dag, gisteren is voorbij en morgen zien we wel, hartelijke groetjes,
Nelly
Els, goed kennen we mekaar niet maar de visie actief op zoek te gaan naar lokale mogelijkheden, lokale mensen en initiatieven is getuigenis afleggen van de beperkingen van de gevestigde orde. De cadeau is dat je die vrijheid verkiest boven de illusie van stabiliteit en vertrouwd op wat het leven te bieden heeft. Mooi !
Hoe dan ook moge uw gedrevenheid het geluk brengen en de innerlijke rust die ik je van harte toewens. Deze blog wil ik volgen.
Vriendelijk Pat De Buck