In de wilde ideeën fase (waar vooral Bart nogal last van heeft) geen gebrek aan bestemmingen: terug naar Sri Lanka? Nieuw-Zeeland? Fiji? Els is nuchterder en wil dicht genoeg bij huis blijven om vlot contact met kinderen en thuisfront toe te laten. We spraken al een aantal jaren geleden af dat onze bestemming binnen Europa moet zijn, dat is de grens.
Omdat we op zoek zijn naar een beter klimaat moeten we naar het Zuiden, richting Middellandse Zee. Griekenland is in België iets minder bekend, behalve de eilanden. Maar het Griekse vasteland is uniek. Het is enorm gevarieerd: het grootste deel is bergachtig, en Griekenland telt daarbij ook 15.000 km kustlijn. Dat geeft een eindeloze variatie aan microklimaten en landschappen. Er wonen in Griekenland bijna 11 miljoen mensen (ongeveer evenveel als in België) op een oppervlakte van 130.000 km² (4,3x België). Maar ongeveer de helft van de bevolking woont in en rond Athene, en nog eens 800.000 rond Thessaloniki in het noorden. De rest van het land is dus dun bevolkt. Dat geeft een uniek land qua natuur en landschap. Vaak adembenemend mooi, een ander landschap achter elke bocht, bijna verlaten regio’s. Hier kan je jaren rondrijden om prachtige plekken te bezoeken.
Er zijn ook mooie Griekse stadjes maar dat is helaas niet de norm. Griekenland is geen Italië waar je stadje na stadje kan bezoeken en telkens opnieuw tussen de Romeinse, middeleeuwse en 19de eeuwse paleizen doorloopt. Het erfgoed in Griekenland is veel minder goed bewaard, steden zijn vaak vuil en vol inspiratieloze betonnen gebouwtjes. Je kan niet alles hebben.
Wat ze in Griekenland wel hebben is een goede neus voor mooie locaties. Oude Griekse tempels maar ook recentere gebouwen liggen vaak op plekken met het mooiste uitzicht. De dorpjes ademen een relaxe mediterrane sfeer. Een taverna met een terrasje aan de zee, lokale wijn, groenten, en verse vis of vlees, waar de kaart er niet toe doet maar de kok komt bespreken wat hij die dag in huis heeft. Eerlijke, verse, lekkere keuken.
Leven is natuurlijk veel meer dan klimaat en een mooie omgeving. We zijn sociale wezens en hebben andere mensen nodig. Ook op dat vlak zien we Griekenland wel zitten. We ervaren de Grieken als heel vriendelijk, behulpzaam en gastvrij. Dat heeft zeker iets te maken met de Griekse traditionele waarde “filoxenia”, letterlijk vertaald “vriend van de vreemdeling”. Filoxenia wordt vertaald als “gastvrijheid”, maar het is meer dan een gebruik of verplichting om onbaatzuchtig dingen te doen, het is een oprecht warme houding van waaruit behulpzaamheid komt. Ik hou ook wel van de Griekse filosofische beschouwingen en discussies die deel van het leven uitmaken, al blijft het soms meer bij woorden dan bij daden. Want van het cliché’s van de Griek als levensgenieter is wel iets aan. Grieken zijn ook collectief allergisch aan regels
Een reactie achterlaten