Het leven is te kort om Grieks te leren

Wie migreert, leert de taal van het nieuwe land. Dat is een statement, een vanzelfsprekendheid, een vorm van respect ook. Ook al voelen we nu, na 2 jaar in deze regio van de Mani wonen, dat we ons ook zouden kunnen redden zonder Grieks, toch nemen we jullie even mee op onze Griekse taalreis.

We gaan eerst terug naar 2020. Weet je nog wel? Een pandemie! En plots heel veel extra tijd, thuis. Onze plannen om naar Griekenland te verhuizen zijn in het beginstadium. Dus laat ons samen in die vele vrije tijd alvast wat Grieks studeren. April – mei – juni 2020. Tegen de zomer beseffen we dat we met dit voornemen niets gedaan hebben. Dus beslissen we om écht lessen te gaan volgen. Een zoektocht brengt ons naar Encora Antwerpen. Griekse les! We beginnen er vol goede moed aan. Na 5 weken les met hééééél veel maatregelen (afstand, mondmasker,…) gaan we online verder voor de rest van het jaar. Het tweede jaar mogen we gelukkig wél in Antwerpen starten. Chris was een zalige leerkracht en leerde ons niet alleen de basis van de Griekse taal maar ook vooral dat je moet durven spreken. Haar statement : als je niets zegt, omdat je bang bent om fouten te maken, gaan ze je zeker niet verstaan!

In april 2022 stopt het Grieks leren voor ons heel plots na een zwaar verkeersaccident. Maar we  merkten op onze tripjes naar Griekenland dat we toch al een beetje konden begrijpen wat er rond ons gebeurde. Een moeder op het strand roept haar kind tot de orde : “nee, niet doen!” en ik ben blij dat ik het begreep. Een reclamebord of wegwijzer in het Grieks: als we stoppen met rijden, kunnen we het lezen. En heel blijgezind groeten we alle Grieken met “Jasas!” of “Kalimera”. Heel soms kunnen we daar zelfs nog iets extra aan toevoegen.

We verhuizen eind ’22 en eens we hier wat gesettled zijn… we zoeken naar manieren om opnieuw Grieks te leren. We probeerden verschillende dingen uit. Elkaar proberen motiveren om te herhalen, opnieuw te studeren wat we bij Chris in België geleerd hadden. Lukt maar matig….

Op zoek naar lessen hier in de regio. We ontdekken Sofia en ik (Els) begin les te volgen bij haar. Ik sluit aan bij een groepje met enkele andere dames. Sofia stelt vooral vragen en leert ons zinnetjes maken, gesprekken voeren in het Grieks. Maar die basisuitleg – naamvallen, vervoegingen,…- mis ik toch. Ook de woordenschat is nog beperkt…. Dus daar is maar 1 oplossing voor, zelf meer studeren.

Ik organiseer  wekelijkse bijeenkomsten van buitenlanders om samen Grieks bij te leren. Alleen….. we vinden geen Grieken die zouden willen deelnemen. We komen enkele keren samen, maar mijn initiatief blijft niet bestaan.

Sommige andere buitenlanders volgen online cursussen hier in Griekenland, er zijn taalstages in Athene of op andere plaatsen,….maar dat vertrekt vanuit het Engels. Ik voel er niet veel voor om alles wat ik leer in mijn hoofd twee keer te moeten vertalen. Via een Nederlandse vriendin vind ik een online cursus, vanuit het Nederlands, op eigen tempo, met veel video’s en luisterfragmenten, georganiseerd door een Nederlandse dame die in Griekenland woont. Begin 2024 schaffen we ons die cursus aan. En we studeren. In het begin enthousiast,…. Daarna zwakt het wat af.

We merken wel dat we vooruit gaan, maar tot hiertoe nog steeds geen stevige basis. Wel veel voornemens.

In de zomer van 2024 besluit ik (Els) samen met twee andere vriendinnen die hier in de buurt wonen online Griekse les te volgen vanuit een CVO in het Brusselse, opnieuw het tweede jaar. Ideaal! Want het is vanuit het Nederlands, elke week les,…. Ik heb nu de discipline om (bijna) elke dag te studeren. Ik geniet van de lessen, ik voel vooruitgang. Ik begrijp al redelijk veel Grieks, spreken is nog wat uitdagender maar daar helpt Sofia nog steeds bij. Samen met Bart ga ik nu elke dinsdagmorgen naar Sofia. Bart kan daarna zijn werkdag beginnen.

En ik vond toch nog een groepje van buitenlanders die samen komen met enkele Grieken om samen Grieks te spreken.

Het vraagt tijd, vééél tijd om een taal te leren. En je moet de motivatie vinden. Niet altijd gemakkelijk want regelmatig gebeurt het dat als we Grieks proberen spreken, de Grieken onmiddellijk overschakelen op Engels. Maar als je de moeite doet, is het heel leuk en heb je een ander contact met de mensen. De meeste Grieken zijn van nature heel vriendelijk van aard : er wordt gegroet op straat, een babbeltje aan de kassa van de supermarkt,…. In het begin dacht ik dat dat gebeurde tussen mensen die elkaar kennen, maar dat is niet zo. Grieken praten graag met elkaar. Dus daar proberen we nu aan mee te doen.

Christina uit het dorp wandelt hier in onze straat, ze kijkt naar de olijfboomgaard waar ze ook een amandelboom heeft staan. Ze komt amandelen oogsten. Ze roept : “Jasas” = hallo. Ik groet terug en ga erheen. Ik stel me voor en vertel waar ik woon. Ik vraag waar zij woont. Ze wordt hééél enthousiast omdat ik Grieks kan en ik ga naar huis met enkele amandelnoten.

Op dinsdag is er markt in Kardamyli. In de winter is dat heel beperkt: gisteren 4 kramen. Ik koop groenten en fruit en doe een babbeltje met het jonge marktkramerskoppeltje. Ze willen met nog een bokaal met olijven verkopen. Ik verontschuldig me en vertel hen dat ik geen olijven lust, geen koffie en geen vlees. En toch woon ik in Griekenland. De man moet heel hard lachen. Dat kunnen Grieken zich niet voorstellen dat je die drie dingen niet lust. Volgende week zie ik hen weer.

Deze blogpost is er gekomen omdat Sofia, onze Griekse lerares ons uitdaagde. Jullie hebben een blog, waarom schrijf je die niet ook in de Griekse taal?  Dus bij deze, voor Sofia, een klein stukje in het Grieks.

Καλημέρα.

Είμαστε η Ελς και ο Μπαρτ. Μετακομίσαμε από το Βέλγιο στην Ελλάδα, στη Μάνη.

Μαθαίνουμε ελληνικά γιατί ονειρευόμαστε να μιλήσουμε με τους ανθρώπους εδώ στη δική τους γλώσσα.

Αγαπάμε την Ελλάδα και τους Έλληνες!