Maand: juni 2021

We zijn er nog niet uit waar in Griekenland we willen gaan wonen. We hebben een verlanglijstje, en een plan om een aantal regio’s te bezoeken in de loop van dit jaar, en tegen het einde van 2021 onze definitieve keuze gemaakt te hebben.

We willen graag zee (Els) en bergen (Bart) in de buurt. Gelukkig is dat in Griekenland geen moeilijke combinatie.

Geen grootstad, dat is duidelijk. Als je voor een grote stad zou kiezen rond de Middellandse Zee, dan is Athene niet de plaats waar je naartoe wil. Het unieke van Griekenland ligt daar niet. Thessaloniki is een stuk aangenamer, ik (Bart) ben fan, maar het ligt alweer een heel stuk noordelijker en dus kouder in de winters.

Op het internet vind je ook echt wel gedetailleerde klimaatinfo van de verschillende regio’s, en die hebben we al uitgebreid bestudeerd. Als we zeggen dat klimaat een reden is om te verhuizen, dan willen we daar goed op selecteren.

Het zal ook geen eiland worden. Ik (Bart) zal een internationale luchthaven in de buurt nodig hebben om voor mijn werk af en toe te kunnen reizen. De enige luchthavens die daar echt voor in aanmerking komen zijn Athene en Thessaloniki. Dat maakt ook Kreta moeilijk. Je hebt in Kreta van april tot oktober chartervluchten, maar in de winter moet je dan eerst naar Athene voor je verder kan vliegen.

En er zijn nog andere dingen om goed te bekijken. Heel wat van de toeristische kustplaatsen in Griekenland lopen leeg in de winter. Op sommige plaatsen woont letterlijk bijna niemand dan: alles sluit 1 november, luiken worden dichtgetimmerd, winkels en restaurants sluiten voor 5-6 maanden. Als je er wil leven, is het belangrijk een plaats te kiezen waar ook in de winter leven is. We willen toch ook ergens zitten waar we een stad(je) in de buurt hebben met wat faciliteiten. Een hospitaal op 3 kwartier rijden is toch anders dan wanneer dat 2,5 uur rijden is bijvoorbeeld, dan mag dat laatste nog zo idyllisch zijn. Het is ook goed mensen in de buurt te hebben voor Els wanneer Bart op zakenreis is.

Dus de shortlist op dit moment:

• De Mani op de Peloponnesos. Op de kaart is dat de middelste van de drie vingers die onderaan het schiereiland uitsteken. De regio tussen Kardamyli en Agios Nikolaos. Hier verbleven we vorig jaar in november een dag of 4-5, en dat beviel ons super. Tussen 2.500m hoge bergen en de zee, zuidelijk, een super klimaat. Met toch wel wat toerisme en expats, maar geen hoogbouw of massatoerisme, en een charmante bouwstijl die onderhouden wordt in de streek.
• Ook op de Peloponnesos, Messinia, de regio tussen Koroni en  Pylos in het Zuid-Westen. Op de kaart de linkse van de drie vingers die onderaan het schiereiland uitsteken.
• Het eiland Evia. Dichter bij Athene, verbonden met het vasteland via een brug in Chalkida en ferry’s in het zuiden en het noorden. Dat willen we in een volgende reis verkennen.

In de wilde ideeën fase (waar vooral Bart nogal last van heeft) geen gebrek aan bestemmingen: terug naar Sri Lanka? Nieuw-Zeeland? Fiji? Els is nuchterder en wil dicht genoeg bij huis blijven om vlot contact met kinderen en thuisfront toe te laten. We spraken al een aantal jaren geleden af dat onze bestemming binnen Europa moet zijn, dat is de grens.

Omdat we op zoek zijn naar een beter klimaat moeten we naar het Zuiden, richting Middellandse Zee. Griekenland is in België iets minder bekend, behalve de eilanden. Maar het Griekse vasteland is uniek. Het is enorm gevarieerd: het grootste deel is bergachtig, en Griekenland telt daarbij ook 15.000 km kustlijn. Dat geeft een eindeloze variatie aan microklimaten en landschappen. Er wonen in Griekenland bijna 11 miljoen mensen (ongeveer evenveel als in België) op een oppervlakte van 130.000 km² (4,3x België). Maar ongeveer de helft van de bevolking woont in en rond Athene, en nog eens 800.000 rond Thessaloniki in het noorden. De rest van het land is dus dun bevolkt. Dat geeft een uniek land qua natuur en landschap. Vaak adembenemend mooi, een ander landschap achter elke bocht, bijna verlaten regio’s. Hier kan je jaren rondrijden om prachtige plekken te bezoeken.

Er zijn ook mooie Griekse stadjes maar dat is helaas niet de norm. Griekenland is geen Italië waar je stadje na stadje kan bezoeken en telkens opnieuw tussen de Romeinse, middeleeuwse en 19^de eeuwse paleizen doorloopt. Het erfgoed in Griekenland is veel minder goed bewaard, steden zijn vaak vuil en vol inspiratieloze betonnen gebouwtjes. Je kan niet alles hebben.

Wat ze in Griekenland wel hebben is een goede neus voor mooie locaties. Oude Griekse tempels maar ook recentere gebouwen liggen vaak op plekken met het mooiste uitzicht. De dorpjes ademen een relaxe mediterrane sfeer. Een taverna met een terrasje aan de zee, lokale wijn, groenten, en verse vis of vlees, waar de kaart er niet toe doet maar de kok komt bespreken wat hij die dag in huis heeft. Eerlijke, verse, lekkere keuken.

Leven is natuurlijk veel meer dan klimaat en een mooie omgeving. We zijn sociale wezens en hebben andere mensen nodig. Ook op dat vlak zien we Griekenland wel zitten. We ervaren de Grieken als heel vriendelijk, behulpzaam en gastvrij. Dat heeft zeker iets te maken met de Griekse traditionele waarde “filoxenia”, letterlijk vertaald “vriend van de vreemdeling”. Filoxenia wordt vertaald als “gastvrijheid”, maar het is meer dan een gebruik of verplichting om onbaatzuchtig dingen te doen, het is een oprecht warme houding van waaruit behulpzaamheid komt. Ik hou ook wel van de Griekse filosofische beschouwingen en discussies die deel van het leven uitmaken, al blijft het soms meer bij woorden dan bij daden. Want van het cliché’s van de Griek als levensgenieter is wel iets aan. Grieken zijn ook collectief allergisch aan regels